 สถิติวันนี้ |
4 คน |
| สถิติเมื่อวาน |
45 คน |
 สถิติเดือนนี้
 สถิติปีนี้
สถิติทั้งหมด |
2530 คน
52317 คน
1744761 คน |
| เริ่มเมื่อ 2010-01-13 | |
|
|
  |
|
ผมได้มีโอกาส เดินทางไปประเทศลาว ที่มีชื่อเต็ม ๆ ว่าสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว (สปป.ลาว )วันนั้นเป็นวันที่ 4 ธันวาคม 2552 ในขณะที่ผมลงเรือโดยสารข้ามฟาก แม่น้ำโขง จาก เมืองนครพนม จะไป เมืองท่าแขก แขวงคำม่วน สปป.ลาว เพื่อไปดูงานด้านพลังงานน้ำที่โครงการน้ำเทิน 2 โดยมีผู้ร่วมคณะไปด้วยคือสื่อมวลชนจากจังหวัดสงขลา ประมาณ 40 คน เมื่อผมลงเรือ ผมเดินตรงไปที่ด้านหัวเรือ บริเวณที่เป็นที่นายท้ายเรือทำงาน เพราะจะได้เห็นทัศนวิสัยของการเดินทางได้ดีกว่ามุมอื่น และอีกอย่างหนึ่งจะทำให้เราสามารถถ่ายภาพได้สะดวก เพราะอยู่ในทำเลที่ดี เมื่อผมประจำที่เสร็จสรรพเรียบร้อย พลันก็มีสาวน้อยหน้าใสวัยขบเผาะ มายืนอยู่ใกล้ผม ซึ่งก็ได้เพ่งพิศพินิจดู ให้แน่ใจ จึงรู้ว่าเธอไม่ใช่คณะของเรา ด้วยความที่ผมเป็นนักข่าวเก่าแก่และไปมาหลายประเทศ ก็เริ่มต้นการสนทนา ถามข่าวคราวทันที ซึ่งผมต้องทำเวลา เพราะเรือข้ามฟากแม่น้ำโขงจะใช้เวลาเดินทางเพียง 10 นาทีเท่านั้นก็จะถึงแล้ว สวัสดีครับ น้องจะไปไหน ครับ ผมเริ่มยิงคำถาม ข่อยสิไป เฮ็ดงาน ที่ฝั่งลาว เธอตอบผมเป็นภาษาลาวซึ่งผมก็เข้าใจได้ดีเพราะภาษาไม่ได้ต่างกันเท่าไหร่ แล้วน้องชื่ออะไรครับ ซื่อหมี เธอตอบผม ด้วยความเป็นมิตร ในใจผมก็พึมพำอยู่ในคอ อือ ชื่อหมี แล้วผมถามเธอไปอีกว่า น้องทำงานอะไรครับ เธอบอกว่า เฮ็ดงานเกี่ยวกับการส่งออก Shipping ในใจผมรำพึงรำพัน ว่า แบบนี้ไม่ธรรมดา ทำงานด้านส่งออก ไม่ทราบตำแหน่งอะไร ก็ไม่เป็นไร ก่อนลงจากเรือผมขอถ่ายรูปคู่กับ น้องหมี 2 รูปไว้เป็นที่ระลึก คนลาวในเรื่องความสวยก็ไม่ได้แพ้ประเทศใดในโลกนะครับ แม้นว่าจะตัวเล็ก ๆ แต่ในเรื่องผิว ต้องบอกว่า ขาวใส ราวกับยวกกล้วย เลยทีเดียว ครับ และไม่แพ้สาวเยอรมันที่ผมเคยไปถ่ายรูปมาแล้วที่เมืองมิวนิคเมื่อต้นปี ก่อนลงเรือ นายท้ายเรือ ตะโกนบอกผมว่า เธอเป็นลูกครึ่ง ใจผมก็อยากถามเหมือนกันว่าเธอเป็นลูกผสมอะไรถึงได้งาม...อีหลี....อีหลอ แบบนี้ น้อ
* * * * * * * * * * *
|
 |
หน้าแรก
