|
ชีวิตนักข่าว...ตอนไปพม่า ที่ท่าขี้เหล็ก
ณรงค์ ชื่นนิรันดร์
เมื่อวันที่ 23 กันยายน 2551 ผมได้มีโอกาสได้เดินทาง ไปประเทศพม่า ที่เมืองท่าขี้เหล็ก ซึ่งเป็นเมืองหน้าด่าน ตั้งอยู่ฝั่งตรงกันข้ามกับ กับอำเภอแม่สาย จังหวัดเชียงราย ประเทศไทย การเดินทางไปครั้งนี้ ได้ความรู้ด้านการตลาด ของประเทศพม่า ที่หาในหนังสือด้านวิชาการตลาด หรือ Marketing ไม่ได้ และผมก็ไม่เคยเห็น การตลาดที่ไหนในโลก มีความพยายาม ขายของให้กับลูกค้าชนิดถึงลูกถึงคน ขนาดนี้
ผมเดินผ่านด่านแม่สาย ตามวิธีการข้ามแดนอย่างถูกต้องตามกฎหมาย โดยได้รับการอำนวยความสะดวกจาก เจ้าหน้าที่สถานีวิทยุกระจายเสียงแห่งประเทศไทย จังหวัดเชียงราย ดำเนินการด้านเอกสาร จนสามารถเข้าพม่าได้อย่างเรียบร้อย
ก่อนเดินทางเข้าไปท่าที่เหล็ก ได้รับการบอกเล่า จากเพื่อน ๆ ว่า ให้ระมัดระวังในการซื้อสินค้า โดยเฉพาะ หนังแผ่น ที่อยู่ในรูป DVD หรือ VCD ซึ่งอาจจะเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ แต่ไม่มีใครบอกผมว่า ในระวัง พ่อค้าเร่ ที่จ้องจะขายสินค้าแก่ นักท่องเที่ยว ที่เรียกว่า สุดตื้อ กัดไม่ปล่อย
เมื่อผมเดินผ่านด่านท่าขี้เหล็กเข้าไป ไม่ไกลนัก ผมก็เริ่มเก็บภาพ ในแง่มุมต่าง ๆ พลันผมเหลือบเห็น พ่อค้าแม่ค้าเร่ ซึ่งมีกระบะ ห้อยคอ ภายในกระบะก็จะมีสินค้าหลากชนิด ไม่ว่าจะเป็นมีดโกนหนวดไฟฟ้า ใบมีด ไฟแช๊ค หวี และสินค้าเล็ก ๆ น้อย ผมยังไม่ได้พูดคุยอะไร ก็มีเด็กหนุ่ม ปรี่ตรงมาหาผม พร้อมกระซิบเป็นภาษาไทยสไตล์พม่า ว่า ไวอาก้า พี่ ไวอาก้า กินแล้วสู้พี่ แถวนี้มีเด็ก สวย ๆ นะพี่ ผมก็ได้แต่ฟัง ไม่ตอบรับ ในขณะที่เท้าผมก็เริ่มก้าวเร็วขึ้น มือของผมที่ถือกล้องอยู่ ก็เริ่มกดชัดเตอร์ เก็บภาพแบบไม่ตั้งใจไปเรื่อย ๆ เดี๋ยวถูกทุบ แต่ผมก็ยังถูกตื้อ มีดโกนหนวดไหมพี่ อันละ 20 บาทเอง สำเนียงออกแปล่ง ๆ ที่นี้ไม่ได้มาคนเดียว ผมถูกล้อมกรอบครับท่านผู้ฟัง จะไปทางไหนดี หว่า ผมตัดสินใจทันที ในวินาทีนั้น ว่า จะต้องเดินเข้าไปในร้าน ซึ่งได้ผล พ่อค้าเร่ ไม่ตามผม เพราะอาจจะถูกเจ้าของร้านด่าเอาก็ได้ แต่มันก็ยังยืนรอผมอยู่หน้าร้าน ซึ่งผมก็ไม่สนใจแล้ว
เมื่อเข้าไปในร้านขายเสื้อผ้าแล้ว ก็เห็นมีสินค้าหลากหลายชนิด สวย ๆ และ ก๊อบปี้ทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นเวอร์ซาเช่ แต่ผมสนใจ กางเกงทรงสแล็ค ยี่ห้อ ลากอส เป็นที่น่าสังเกตว่า กางเกงยี่ห้อลากอส เป็นตราจระเข้ ดูให้ดี ๆ จระเข้ตัวนี้จะมีเขา ให้เห็น แต่เนื้อผ้าก็ดีนะครับ ผมซื้อ 1 ตัว เอว 36 นิ้ว โทษทีพอมาถึงเมืองไทย ลองใส่ดู ใส่ไม่ได้ครับ มันฟิตไปหมด แต่สักครู่ ก็มีเจ้าของร้านตัวจริงมา เธอขาวสวย ชนิดผิวพม่าในตาแขก ผมตัดสินใจซื้ออีก 1 ตัวเพราะแพ้ความขาว สวย และขอถ่ายรูปกับเธอด้วย (ดังภาพ) ซึ่งเธอก็ยินดี ให้ถ่ายรูปด้วย แถมเธอยังบอกว่า ให้ผมซื้ออีกสักตัว แต่ผมก็พอแล้ว เพราะสตางค์ในกระเป๋าชักจะ ไม่ค่อยพอ ผมต้องจำใจจาก พอผมก้าวเท้าออกจากร้านเท่านั้นแหล่ะ ครับ เด็กหนุ่มสวมวิญญาณพ่อค้าเร่ ประกบผมทันที คำแรกที่ พูดกับผม คือ ไวอาก้า ไหมพี่ สวย ๆ แบบในร้าน ก็มีนะพี่ ขาวสวย ไปไหมพี่ แปลบเดียวเอง มันชวนผมไปอย่างว่า ผมก็เริ่มคิดในใจ ว่า มันชวนไปทำอย่างว่า แปลบเดียวมันจะเสร็จไหมนี่ ถ้ามันไม่สบอารมณ์ ผมอาจจะถูกแมงดาพม่าอัดเอา หรืออาจจะเรียก ค่าบริการ หลักหมื่น ผมคงจะเป็นลมเป็นแล้ง และต้องติดคุกขี้ไก่ในพม่า อายเขาแย่ ผมก็ใช้ลูกเลี่ยง มันยังตามตื้อ ครับ ไม่ยอมเลิกราจนผมเริ่มลำคาน เดินหนีลุกเดียว จนกระทั่งผมเดินมาเกือบสุดทาง ผมเห็นน้องประภาส กำลังถูกแม่ค้าเร่ เสนอขายสินค้าขาย เป็นเครื่องโกนหนวดไฟฟ้า ใส่ถ่าน 2 ก้อน ใบมีดโกน จะเป็นวงกลม สามารถถอดเปลี่ยนได้ กำลังยืนต่อรองอย่างน่าดำคร่ำเคร่ง ทำอย่างไรประภาสก็ไม่ยอมซื้อ ผมที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ จึงตกเป็นเหยื่อของมัน สาวพม่า รูปร่างเล็กผอมบาง แต่ปากไวชะมัด ปรี่มาหาผมทันที ชนิดที่ตั้งหลักไม่ทัน เครื่องโกนหนวด 20 บาท เอาไหม สาวพม่าเริ่มต้นการสนทนา พร้อมกับ ยื่นเครื่องโกนหนวดไฟฟ้ามาให้อันหนึ่ง ผมเห็นว่ามันไม่แพง ผมก็เลยบอกมันไปว่า เอาอันหนึ่ง ผมนึกในใจว่า ไม่เห็นต้องต่อรองอะไร ถูกจะตาย ผิดคาดครับ มันบอกว่า ได้แต่เครื่องนะจะเอาอะไรโกน ผมบอกไปว่า ก็เอาอันหนึ่งไง มันไม่มีใบมีนะ ก็เอาไง ผมชักรำคาน ที่ผมจะซื้อเพราะจะช่วยซื้อ เห็นว่าขายไม่ได้ มันก็บอกว่าถ้าซื้อต้อง 10 อัน ผมชักเลือดขึ้นหน้าที่ พูดไม่รู้เรื่อง คือผมจะซื้อ เครื่องโกนหนวดที่มันโกนได้ ทีเดียวก็ทิ้งแล้วเพราะอันละ 20 บาทเอง และไม่คิดจะใช้อีก แต่มันก็ตื้อผมอีกชนิดที่กัดไม่ปล่อย ทั้งหมด 120 บาท บ๊ะอีนี่ พูดไม่รู้เรื่อง บอกเอาแค่อันเดียว ผมชักฉุน ผมก็เลยบอกมันไปว่า เอาเงินไปเลย 20 บาท และก็ไม่เอา เครื่องโกนหนวดอะไรนี่ ผมจะตัดลำคาน มันไม่ยอมโว้ย จนมีพี่คนหนึ่งที่เดินทางไปกับผมด้วย ต้องมาร่วมผสมโรงด้วย พี่เธอบอกว่า เมื่อเขาไม่เอาทำไมต้องยัดเยียดเขาด้วยหล่ะ มันฟังภาษาไทยรู้เรื่องครับ มันย้อน พี่เขาว่า มายุ่งทำไม พูดง่าย ๆ ก็คือมันด่าว่า อย่าเสือกอะไรทำนองนั้น ผมเห็นหน้าพี่ผู้หญิงเขา ตาเขียวจะตบอี่พม่า ผมก็เลยจูงมือพี่เขาออกมา เพราะนี่คือประเทศพม่าท่าขี้เหล็ก ขืนมีปัญหา เห็นทีจะนอนคุกที่นี่แน่
ผมจึงขอเตือนทุกท่านที่จะไปซื้อของที่ท่าขี้เหล็ก จงระวังพวกพ่อค้าเร่ พวกนี้ให้ดี ถ้ามันตื้อ ขอให้เดินหนีอย่างเดียวอย่าไปคุยกับมันเด็ดขาด หรือไม่ก็เดินเข้าร้านค้าไปซื้อของในร้านเลย พวกนี้มันไม่ตาม ครับ เอ้า...ถ้าไปท่าขี้เหล็กประเทศพม่า ก็อย่าหลงกลมันนะครับ อ้อ อีกอย่างหนึ่งขอให้ดูให้ดี เพื่อนผมที่ไปด้วย ไปซื้อ ปูดำ ที่อยู่ในลังโฟม ชี้เอาตัวที่ใหญ่ ๆ ในช่วงที่กำลังจะเอาเงินออกจากกระเป๋า ช่วงนี้แหล่ะครับ ที่มันเอาปูดำ ตัวเล็กสับเปลี่ยนทันที เร็วยิ่งกว่านักเล่นกล อันนี้ต้องระวัง โชคดี นะครับ
* * * * * * * * * * ** *
| 
หน้าแรก
สถิติวันนี้ 
สถิติเดือนนี้ 
สถิติปีนี้ 
