|
ชีวิตนักข่าว...วันสิ้นโลก
ณรงค์ ชื่นนิรันดร์
15 พ.ย.2552
ผมเป็นนักข่าวที่สนใจเรื่องแนวลี้ลับ หรือออกแนววิทยาศาสตร์ และที่สำคัญผมเป็นคนชอบดูหนัง หรือที่บ้านเราเรียกว่าภาพยนตร์ นั่นแหล่ะ ที่เคยดูมาแล้วก็เรื่อง The Day After Tomorrow หรือเรื่อง The Independent Day ซึ่งเป็นหนังที่ให้ข้อคิดเตือนสติ คนทั้งโลกว่า วันหนึ่งโลกสีน้ำเงินที่เราอยู่นี้ จะต้องมีอันจบสิ้น แล้วก็เริ่มตั้งต้นใหม่ เหมือนกับ ยุคไดโนเสาร์ ที่สูญพันธุ์ในบัดดล เมื่อหลายล้านปี ก่อน
วันนี้ (อาทิตย์ 15 พ.ย.52 ) ผมได้ไปดูหนังเรื่อง 2012 วันสิ้นโลก ที่โรงภาพยนตร์ลีการ์เดนท์ หาดใหญ่ ในเครือโคลีเซี่ยม กว่าจะได้ดูผมจะต้องจองตั้งแต่เมื่อวานนี้ เพราะคนดูเต็มทุกรอบทุกโรง ที่มีการโหมโฆษณาว่าเป็นการฉายพร้อมกันกับอเมริกา ซึ่งก็ได้ผล คนตรึม
หนังเรื่องนี้ ผมขอเล่าให้ฟังคร่าว ๆ พอสังเขป นะครับ เดี๋ยวท่านไปดูจริงจะไม่สนุก หนังเรื่องนี้เริ่มต้นด้วยการระเบิดครั้งรุนแรงที่สุดของดวงอาทิตย์ จนส่งผลให้ ภายในโลกเกิดร้อนระอุ คล้ายผลส้ม ที่ข้างในสุกงอม จนเกิดแผ่นดินไหว ภูเขาไฟระเบิด บ้านเรือนพังพินาศ เกิดคลื่นสึนามิ สูง ถึง 2-3 กิโลเมตร ทำให้ประเทศมหาอำนาจทั้ง จีน รัสเซีย ญี่ปุ่น อิตาลี อังกฤษ ร่วมกันสร้างเรือโนอา ที่แข็งแรง และทนทาน โดยทั้งหมดถูกปกปิดเป็นความลับสุดยอด แต่เมื่อมีใครที่จะออกมาบอกความจริง ก็จะถูกฆ่าตายหมด เพราะเกรงว่าคนจะตื่นตระหนก ต้องชมว่า ฉากดูสมจริงสมจัง ที่ทำด้วยเทคนิคทันสมัย จนเราดูไม่เบื่อ ผมเริ่มดูหนังเวลา 15.15 -17.20 น. เป็นเวลา ยาวนานถึง 2ชั่วโมง 20 นาที และทางโรงหนังได้เก็บค่าดูเพิ่ม 10 บาท เป็น 100 บาท ก็คุ้มค่าของหนังนะครับ และทำให้เราได้เรียนรู้ว่า สักวันหนึ่งโลกของเราจะต้องแตกดับ แล้วก็เริ่มต้นใหม่
ตัวเอกของภาพยนตร์ เรื่องนี้ ชื่อ แจ็คสัน เคอร์ติส (นำแสดงโดย จอห์น คูแซค), และมี ดร. เอเดรียน เฮล์มสลีย์ (นำแสดงโดยชิวีเทล เอจิโอฟอร์)เป็นนักธรณีวิทยา แสดงได้สมบทบาท โดยผู้ให้เสียงพากย์ภาษาไทยคือ คุณสิทธิสม มุตธานุกูลวงศ์ ที่พากย์ ได้ดี สมกับเป็นมืออาชีพ ที่ผมเขียนถึงคุณสิทธิสม ก็เพราะว่า ผมเคยเจอเขาเมื่อ 20 ปีที่ แล้วที่ ห้องฝ่ายข่าวสถานีวิทยุกระจายเสียงแห่งประเทศไทย กรุงเทพ ซึ่งคุณสิทธิสม สอบบรรจุเป็นข้าราชการกรมประชาสัมพันธ์ ได้ ลำดับที่ 9 และได้อ่านข่าว ภาคภาษาไทย ออกอากาศทางวิทยุกระจายเสียงแห่งประเทศไทย อยู่ระยะหนึ่ง และผมก็จำเสียงเขาได้ดี ติดหูผมมาจนถึงทุกวันนี้ ซึ่งเสียงคุณสิทธิสมไพเราะกังวาน และเสียงไม่เคยตก ในครั้งนั้น ผมได้มีโอกาสได้สนทนา กับคุณสิทธิสม ซึ่งเขาก็บอกว่า บ้านเดิมผม อยู่ถนนถลางอำเภอเมืองภูเก็ต ย่านนั้นก็มีการค้าขายพวกเสื้อผ้า ที่มีคนอินเดียไปตั้งรกรากและค้าขายอยู่จำนวนมาก ต่อมาครอบครัวก็ย้ายมาอยู่กรุงเทพ คุณสิทธิสม อ่านข่าวที่วิทยุประเทศได้ประมาณ 2-3 ปี ก็ได้ลาออกไปประกอบอาชีพพากย์หนัง และอ่านสารคดี มาจนถึงวันนี้ ตลอดระยะเวลา 20 ปี ผมยังไม่ได้เจอ คุณสิทธิสม อีกเลย แต่ก็ยังจำบุคลิก ของคุณสิทธิสมได้ คือเขาเป็นคนผอมสูง ใบหน้าออกทางอินเดีย แต่วันนี้จะยังคงเป็นอย่างนั้นอยู่หรือไม่ ผมไม่ทราบได้ และผมก็อยากจะพบเขาอยู่ หากมีโอกาส ในฐานะที่เคยอยู่กรมประชาสัมพันธ์ และสอบได้ในรุ่นเดียวกันกับผม ตอนนั้นผมสอบได้ที่ 2 จึงได้ลงจังหวัดภูเก็ตอันเป็นบ้านเดิมของคุณสิทธิสม แต่ผมไม่ใช่คนโด่งดังอะไร คงจะยากที่จะได้พบ แต่ผมก็อดชื่นชมคุณสิทธิสมไม่ได้ และคิดถึงอยู่เสมอ ที่ได้ดูผลงานของเขา
เอ้า...เราวกกลับมาที่เรื่องหนังดีกว่านะครับ หนังเรื่องนี้ ให้ข้อคิดกับเราดีมาก ทั้งเรื่องของการที่เปิดเผยข้อมูลที่เป็นข้อเท็จจริง ถึงการเกิดเหตุการณ์ แต่รัฐบาลก็ไม่ได้ทำเต็มที่ จนเกิดความสับสนในหมู่ประชาชน หากเกิดขึ้นจริง ผมว่าไม่ว่ารัฐบาลไหนก็คงไม่อยากบอกประชาชนหรอก เดี๋ยวคนจะแตกตื่น ซึ่งอาจจะหนักกว่า โลกแตกก็เป็นได้ ก็น่าเห็นใจ อีกเรื่องหนึ่งที่ได้ข้อคิดจากหนังเรื่องนี้ก็คือ ความมีน้ำใจต่อเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน ที่เกิดภาวะวิกฤตโคตรสุด ๆ แบบนี้ มนุษย์ยังมีการเห็นใจ ที่จะช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ที่หนีตาย และที่สำคัญเงินไม่สามารถที่จะซื้ออะไรได้ทั้งหมด หนังยังสอนให้ฟังคนที่เราคิดว่าบ้า เชื่อเรื่องโลกแตก หรือวันสิ้นโลก ให้หันกลับไปดูพวกนี้บ้าง เขาอาจจะช่วยเราก็ได้
และเมื่อปี พ.ศ. 2540 ผมเดินทางไปรับราชการที่ สถานีวิทยุกระจายเสียงแห่งประเทศไทยตะกั่วป่า จ.พังงา ผมได้เห็นหนังสือเล่มหนึ่ง เป็นหนังสือปกอ่อน เล่มเท่าฝ่ามือ พิมพ์สองสี ได้เขียนไว้ถึงวันสิ้นโลก เท่าที่ผมจำได้ว่า น้ำจะท่วมโลก แผ่นดินจะสาบสูญ มีข้อแนะนำให้ปฏิบัติดังนี้ ให้เตรียมไฟฉาย รถจักรยาน อาหารแห้ง ถุงนอน เครื่องดำรงชีพ เชือก และยังบอกว่า ให้มุ่งหน้าขึ้นไปทางเหนือ หมายความว่าถ้าผมอยู่ตะกั่วป่า ก็จะต้องเดินทางไปภาคอีสาน ซึ่งน้ำจะท่วมไม่ถึง หนังสือเล่มนี้ ตอนที่ผมไปอยู่ใหม่ ๆ ก็เห็นอยู่หลายเล่ม แต่พอทำ 5 ส.ไม่รู้ว่าหายไปไหน ซึ่งผมก็ได้อ่าน และก็จำได้ แต่ผมก็ไม่กล้าที่จะออกอากาศกลัวว่า ประชาชนจะแตกตื่น ซึ่งเรื่องจริงก็ได้เกิดขึ้น เมื่อวันที่ 26 ธันวาคม 2547 ได้เกิดแผ่นดินไหว ขนาด 9 ริกเตอร์ บริเวณทางตอนเหนือของเกาะสุมาตรา ประเทศอินโดนีเซีย ทำให้เกิดคลื่นยักษ์สึนามิ กระหน่ำชายฝั่งของไทยตั้งแต่ จังหวัดสตูลถึงจังหวัดระนอง และที่ตะกั่วป่า ก็ได้รับผลกระทบมากที่สุด มีคนตายและสูญหายเกือบหมื่นคน และทำให้ผมคิดถึงคำบอกเล่า ในหนังสือเล่มเล็กเท่าฝ่ามือเล่มนั้นขึ้นมา ถึงข้อเตือนใจ ที่ปรากฏในหนังสือ ว่า เราต้องฟังคนบ้า ๆ อย่างเขาบ้าง ว่าวันสิ้นโลก มันมีจริง แต่จะเป็นวันนี้หรือพรุ่งนี้ มันจะต้องเกิดจนได้ โชคดี ตัวใครตัวมัน ครับ ...แฮ่
* * * * * * * * * * * *
| 
หน้าแรก
สถิติวันนี้ 
สถิติเดือนนี้ 
สถิติปีนี้ 
