ชีวิตนักข่าว...ตอนไปสอบทำงานที่หาดใหญ่
ณรงค์ ชื่นนิรันดร์
6 เมษายน 2551
เมื่อผมเรียนจบใหม่ ๆ ก็ต้องหางานทำ ที่ไหนมีข่าวว่ามีการรับสมัครงาน ก็ต้องไปสมัครเกือบทุกที่ ชนิดที่เรียกว่าไม่เลือกงาน ทั้ง ๆ ที่บ้านพ่อแม่ของผม ก็ไม่ได้เดือดร้อน แม่ยังบอกว่า จะฝากให้ผมเข้าทำงานที่ธนาคารกรุงเทพ ที่ตั้งอยู่ในอำเภอที่เป็นบ้านเกิด
ก่อนหน้าที่ผมจะไปสอบเข้าทำงานที่หาดใหญ่ ผมไปหาประสบการณ์เป็นคนขับรถยนต์ให้กับคุณบุญเรือง ถาวรสวัสดิ์ หรืออีกชื่อหนึ่งคือ ทิศแก้วตรวจตลาด นักจัดรายการชื่อดังอดีต ส.ส.พรรคพลังใหม่ หัวหน้าพรรคตอนนั้นก็คือ นายแพทย์กระแส ชนะวงศ์ หมอแมกไซไซ ผมทำงานได้เพียง 7 เดือน จึงต้องบ๊ายบาย กลับบ้าน
หลังจากที่ผมออกจากงานที่ขอนแก่น ก็กลายเป็นคนตกงานทันที ในที่สุดผมก็มาพักกับเพื่อนที่ หอพักหน้ารามคำแหง ว่างมาก ก็เปิดวิทยุฟังข่าวรับสมัคร มีข่าวว่ามีการรับสมัครผู้จัดรายการวิทยุกระจายเสียง ของสถานีวิทยุกระจายเสียง มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ หาดใหญ่ ผมไม่รอช้าครับ ผมขอเงินค่ารถจากทางบ้านทันทีเพื่อเดินทางไปสมัครงานที่ อำเภอหาดใหญ่ ผมจำได้ว่าเป็นปี พ.ศ.2526 นั่งรถทัวร์ มาถึงหาดใหญ่ ก็ตอนเช้าพอดี จึงเข้าพักที่โรงแรม ยงดี ซึ่งตั้งอยู่กลางเมืองหาดใหญ่ ใกล้กับแหล่งช้อบปิ้ง ชื่อดังของหาดใหญ่ เมื่อเช็คอินเสร็จ ผมก็นั่งรถตุ๊กตุ๊ก ไปที่มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ หาดใหญ่ ทันที ตึกที่ผมไปสมัครงานเป็นที่ทำการของห้องส่งวิทยุกระจายเสียง มอ.88 มฮ. ต้องเดินวนตามบันไดขึ้นไป ยังอาคารที่ออกแบบคล้ายกับแท้งค์น้ำประปา รู้ทรงกรม ซึ่งตั้งอยู่ภายในคณะทรัพยากรธรรมชาติ มอ.หาดใหญ่ ภายในอาคารซึ่งขึ้นไปค่อนข้างยาก ข้างบนยังคับแคบ มีเพียงห้องออกอากาศ กับห้องรับแขกเท่านั้น ต้องบอกว่าเล็กมากครับ ผมจำได้ว่า สมัครวันนั้น เขาก็สอบสัมภาษณ์ภายในวันนั้น และก็ฟังผลในวันรุ่งขึ้น และมีผู้สมัครเข้าสอบสัมภาษณ์ 6 คน เป็นชาย 2 คน และ เป็นผู้หญิง 4 คน ผมเป็นคนที่ 2 ของการสัมภาษณ์ ผมพกความมั่นใจไว้ตอบคำถามเจ้าหน้าที่
คราวนี้ก็มาถึงการสัมภาษณ์ คำถามก็จะเริ่มต้นด้วยการถามเรื่องประสบการณ์ ในการทำงานของผม ซึ่งผมก็บอกเจ้าหน้าที่ไปว่า เคยทำงานด้านจัดรายการที่ จังหวัดขอนแก่น และเคยทำงานให้กับพรรคพลังใหม่ โดยมีหัวหน้าพรรคเป็นถึง หมดแม็กไซไซ สามารถที่จะเข้ากับมวลชนได้ ผมตอบอย่างฉาดฉาน และก็นึกอยู่ในใจว่า คราวนี้น่าจะได้ทำงานที่นี่แน่นอน เมื่อสัมภาษณ์เสร็จ คณะกรรมการที่สอบสัมภาษณ์ผม ก็บอกว่า พรุ่งนี้ให้มาฟังผล ผมก็คิดในใจหล่ะครับว่า เงินที่แม่ให้มาไม่พอแน่ เพราะต้องจ่ายค่าห้องของโรงแรมยงดี อีกคืนหนึ่งก็ปาเข้าไปตั้ง 600 บาท แล้ว เมื่อผมมาถึงโรงแรมยงดี ผมก็ขอเช็คเอาท์ เพราะคำนวณแล้วเงินไม่พอค่ารถจะกลับบ้าน ผมจึงย้ายโรงแรมมานอนที่โรงแรมรักไทย ถนนนิพัทธิ์สงเคราะห์ 2 หรือที่ชาวหาดใหญ่เรียกกันติดปากว่าสาย 2 นั่นเอง โรงแรมรักไทย ตั้งอยู่ หัวถนนใกล้กับ ตลาดกิมหยง หาดใหญ่ แต่ถึงใกล้ขนาดนั้นผมก็ไม่ลงมาเดิน เพราะในกระเป๋ามีเงินไม่ถึงพันบาท จึงต้องอยู่แบบเจียมตัว โรงแรมรักไทย คิดค่าห้องคืนละ 150 บาท ซึ่งถูกมาก และตั้งอยู่ใจกลางเมืองหาดใหญ่
โรงแรมรักไทย เป็นโรงแรม เก่าแก่ ถ้าท่านเดินมาจากตลาดกิมหยง จะมีป้ายเก่า ๆ แบบโบราณ เขียนว่า โรงแรมรักไทย มีทางขึ้นชั้นสอง เป็นบันได ซึ่งเขากั้นทางขึ้นเพียงห้องเดียว ไม่หรูหราชั้นสองก็จะเป็นเคาท์เตอร์ เพื่อลงทะเบียนแจ้งเข้าพัก ซึ่งจะมีห้องแบบพัดลมราคาห้องละ 150 บาทต่อคืน กับห้องแอร์ ราคาห้องละ 300 บาท ผมเลือกเอาห้องพัดลม เอาเพื่อซุกหัวนอนก็พอ ดูห้องก็พอที่จะนอนได้ ห้องน้ำก็เก่า แต่ก็อาบน้ำ และปลดทุกข์ได้ แค่นี้ก็พอแล้ว ผมล้มตัวลงนอน มองดูพัดลมหมุน เสียงดังแคล็ง ๆ นอนไปคิดไป ว่าชีวิตเรามันจะไปจบตรงไหนว่ะนี่ ความคิดเตลิดเปิดเปิง พลันก็มีเสียงผู้หญิง เล็ดลอดออกมาจากห้องแต่ละห้อง หยอกล้อ อย่างมีความสุข ตามประสาคนหนุ่มสาว และดูแล้วจะมีอยู่หลายห้อง ผมก็ได้แต่บอกตัวเองว่า นี่เรามาถึงแหล่งที่อยู่ของสาว ๆ เลยก็ว่าได้ เออ...ก็ช่างเถอะ อย่าไปสนใจเลย นอนพักผ่อนเพื่อจะดูผลการสอบวันพรุ่งนี้ดีกว่า
โรงแรมรักไทย เป็นโรงแรมขนาด 1 ดาว ชั้นล่าง จะทำเป็นร้านค้าต่าง ๆ ส่วนชั้นสองเขาก็จะแบ่งห้องให้เป็นโรงแรม ซึ่งขายในราคาถูก ในที่สุดโรงแรมนี้ก็อยู่ไม่ได้ และปิดตัวเองในที่สุด เพราะคงขาดทุน หรือไม่มีคนมาพัก หรือเก่าเกินไป รุ่งขึ้น ผมเดินทางไปฟังผล การสอบ ปรากฏว่า ผมสอบได้ที่สอง แต่เขารับเพียงคนเดียว ผมจึงต้องกลับกรุงเทพ เพราะไม่รู้จะอยู่ทำไม
จนกระทั่งปี 2528 ซึ่งเป็นปีที่ผมสอบเข้าทำงาน ในตำแหน่งผู้จัดรายการ ของ สถานีโทรทัศน์ ช่อง 9 ภูเก็ต (ต่อมาเปลี่ยนเป็นช่อง 11ภูเก็ต) ในสังกัดกรมประชาสัมพันธ์ ซึ่งมีที่ตั้งอยู่บนเขารัง วันนั้นผมจำได้ว่า คนที่สัมภาษณ์ผม ที่เป็นผู้ชายใส่แว่น น่าจะรุ่นราวคราวเดียวกับผม ได้เดินทางไปที่ทำงานของผมที่ภูเก็ต เพื่อไปติดต่อประสานงานด้านการประชาสัมพันธ์ ซึ่งผมจำได้อย่างแม่นยำ ว่าเป็นคนสัมภาษณ์ผมเข้าทำงานที่ สถานีวิทยุ มอ. หาดใหญ่ ผมจึงเดินเข้าไปถาม ด้วยความสงสัยที่ผมสอบไม่ได้ พี่ครับ ผมชื่อ ณรงค์ ครับ ผมเคยไปสอบเข้าทำงานที่ สถานีวิทยุ มอ.หาดใหญ่ แต่ผมสอบไม่ได้ ครับ ผมอยากทราบว่า ทำไมผมสอบไม่ได้ ครับ ที่คุณสอบไม่ได้ก็เพราะว่า คุณทำงานให้กับพรรคการเมือง เราเกรงว่า จะไม่มีความเป็นกลางในการทำงาน คุณจึงสอบไม่ได้ครับ อ๋อ..อย่างงี้ นี่เอง ผมจะบอกให้ฟังนะครับ งานการเมืองผมไม่ได้ทำหรอกครับ ที่ผมทำคือขับรถให้ อดีต ส.ส.ที่สังกัดพรรคการเมือง เท่านั้นครับ พอฟังอย่างนั้นเจ้าหน้าที่คนนั้น ก็นิ่งอึ้งพักหนึ่ง ก่อนผมจะบอกว่า ตอนนี้ผมสอบได้ที่ 2 และมาทำงานที่ สถานีโทรทัศน์ ช่อง 9 ภูเก็ต นี่แหล่ะครับ เออ...โล่งใจ ต่อไปนี้ เวลา น้อง ๆ จะสอบเข้าทำงานเมื่อถูกสัมภาษณ์ อย่าตอบว่าทำงานร่วมกับนักการเมืองนะครับ เพราะว่า เขาจะมองว่า เราเป็นเด็กนักการเมือง เดี๋ยวจะไปมีอิทธิพลเหนือเจ้าหน้าที่ นี่เป็นบทเรียนราคาแพงครับ
* * * * * * * * * * * * * * * *
หน้าแรก
สถิติวันนี้ 
สถิติเดือนนี้ 
สถิติปีนี้ 
