ชีวิตนักข่าว...ปลื้มใจเป็นที่สุด
ณรงค์ ชื่นนิรันดร์
29 มกราคม 2553
เมื่อวันศุกร์ที่ 29 มกราคม 2553 เป็นวันที่ผม ปลื้มใจเป็นที่สุด ผมจำได้ว่า ผมและน้อง ๆ ที่ทำงานหลายคนในสถานีโทรทัศน์ช่อง 11 หาดใหญ่ และสำนักประชาสัมพันธ์เขต 6 สงขลา กำลังรอรับเสด็จ พระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าศรีรัศมิ์ พระวรชายา เสด็จพระราชดำเนิน ประกอบกรณียกิจ ที่โรงพยาบาลหาดใหญ่ อำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา
พวกเรา ก็ได้ตั้งแถวรอรับเสด็จ ที่บริเวณทางเข้าสถานีโทรทัศน์ช่อง 11หาดใหญ่ ซึ่งเป็นช่วงที่พระองค์จะเสด็จกลับ และจะต้องใช้เส้นทางผ่านหน้าที่ทำงาน พวกเราใจจดจ่อที่อยากได้เห็นพระองค์อย่างใกล้ชิด และขอให้เห็นเพียงพระพักตร์ของท่าน ในขณะประทับอยู่ในรถยนต์ที่นั่ง ก็ยังดี และเวลาประมาณ 13.30 น. รถนำขบวน ก็ออกจากโรงพยาบาลหาดใหญ่ กำลังมุ่งหน้ามาทางที่พวกเรากำลังยืนรอเฝ้ารับเสด็จอยู่
พวกเราเห็นรถยนต์ที่นั่งตั้งแต่ไกล และสังเกตเห็นว่า รถที่นั่ง วิ่งชิดซ้ายถนน และแล่นมาอย่างช้า ๆ จนพวกเราสังเกตได้ว่า กระจกด้านซ้ายด้านหลังของรถที่นั่ง ถูกลดลงจนสุด และสิ่งปรากฏให้เราเห็นก็คือ พระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าศรีรัศมิ์ พระวรชายา ทรงโบกพระหัตถ์ และทรงแย้มพระสรวล ให้กับพวกเรา ที่ยืนรับเสด็จอยู่ น้อง ๆ หลายคน ตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก บางคนรีบถอนสายบัว บางคนรีบโบกมือให้กับพระองค์ ส่วนตัวผมรีบกดชัดเตอร์ถี่ยิบเพื่อจะให้ได้ภาพประวัติศาสตร์ภาพนี้
ผมอยากจะบอกความรู้สึกของผมในตอนนั้นว่า ผมตื้นตันใจเป็นที่สุด มีความสุขมากที่ได้เห็นพระพักตร์ของพระองค์ น้ำตาแห่งความปิติไหลริน ออกทั้งสองข้าง ซึ่งเป็นไปอย่างไม่รู้สึกตัว พวกน้อง ๆ ที่ยืนอยู่กับผมหลายคนก็มีความรู้สึกแบบเดียวกับผม เช่นกัน ทุกคนดีใจสุด ๆ และต่างก็วิ่งไปบอกเพื่อน ๆ ในที่ทำงาน ว่าได้เห็นพระองค์ อย่างใกล้ชิด และอยากจะบอกพระองค์ว่า พวกเรารักและเทิดทูนพระองค์ และพระบรมวงศานุวงศ์ทุกพระองค์
และหลังจากที่พระองค์ได้ประทับรถยนต์ที่นั่ง ผ่านหน้าที่ทำการสถานีโทรทัศน์ช่อง 11 หาดใหญ่ แล้ว ทราบว่า พระองค์ ได้เสด็จ ไปนมัสการ พระ ที่วัดเกาะเสือ ที่อยู่ใกล้เคียงกัน ทำให้ประชาชนที่ทราบข่าวอย่างกะทันหันต่าง ปลื้มปิติ ที่พระองค์ได้เสด็จอย่างไม่เป็นทางการ และไม่อยู่ในกำหนดการเสด็จ และผมจะขอจดจำความประทับใจ และสิ่งดี ๆ ไปตลอดชั่วชีวิตจะหาไม่
* * * * * * * * * *
|